حقایق جالب درباره گلدکست، استرالیا

گلدکست شهری ساحلی در جنوب شهر بریزبن است که یکی از جذاب‌ترین مقاصد گردشگری استرالیا به شمار می‌رود. این شهر همیشه زرق‌وبرق‌های امروزی را نداشته است. زمانی که کاپیتان Cooked در سال ۱۷۷۰ به این منطقه رسید، این منطقه تشکیل شده بود از ساحل‌، خلنگزارها، و جنگل‌های باران‌خیز استوایی. بیخود نیست که به این‌جا می‌گویند بهشت. در ادامه به حقایق مربوط به این شهر ساحلی زیبا می‌پردازیم.

۱. گلدکوست با داشتن ۵۰۰۰ مترمربع زمین و ۵۹۰ هزار نفر جمعیت ششمین کلان‌شهر بزرگ استرالیا و یکی از زیباترین مکان‌های روی زمین است.

۲. این شهر منزلگاه ۱۰۰ هزار هکتار ذخیره‌گاه طبیعی و میراث جهانی یونسکواست که بیشتر آن‌ها را جنگل‌های بارانی نیمه‌گرمسیری تشکیل می‌دهند..

۳. ۲۸۷ روز سال به طور متوسط آفتابی است. تابستان از ماه دسامبر تا فوریه ادامه دارد و دمای هوا بین ۱۹ تا ۲۹ درجه سانتی‌گراد متعیر است. از ماه جون تا اوت زمستان است و متوسط دما بین ۹ تا ۲۱ درجه سانتی‌گراد نوسان دارد. متوسط دمای نیمه‌گرمسیری حدود ۲۲ درجه سانتی‌گراد است که این منطقه را به مکانی ایده‌آل برای مسافرت تبدیل کرده است.

۴. گلدکست با داشتن سالانه ۱۱ میلیون نفر گردشگر، بهترین مقصد گردشگری استرالیا محسوب می‌شود. این شهر توانسته است در طی ۱۰ سال، تولید ناخالص داخلی را به دوبرابر برساند. میانگین رشد تولید ناخالص داخلی به طور متوسط ۵ درصد است.

۵. گلدکست دارای فرهنگ‌ها، قومیت‌ها و پوشش‌های گیاهی مختلف است. در این منطقه ساکنان بومی، آفریقایی‌ها، استرالیایی‌ها، آمریکایی‌ها، اروپایی‌ها، آسیایی‌ها و لاتین‌ها زندگی می‌کنند.

۶. به علت فراوانی چوب جنگلی، ساکنان اولیه بومرنگ می‌ساختند. در سال ۱۸۵۰ همان چوب‌ها را برای ساخت کشتی استفاده کردند که می‌توان گفت این نخستین صنعت گلدکست بوده است. اگر به دقت نگاه کنید هنوز رد پای آن چوب‌برها را می‌بینید.

۷. خیلی نگذشت که شکر به صنعت اصلی تبدیل شد.

۸. صنعت گردشگری گلدکست با آمدن اولین خط راه‌آهن از بریزبین به سوث‌پورت در سال ۱۸۸۹ رونق گرفت. مردم به این منطقه می‌رفتند تا زیر آفتاب استراحت کنند و برخی‌ها هم هرگز به وطن برنمی‌گشتند.

۹. در سال ۱۹۲۳، جیمز کویل (James Cavill) هتل Surfers Paradise مشهور را ساخت. او آن زمین را به قیمت ۸۰۰ دلار خرید و بعدها آن را به قیمت ۳۷۰ هزار دلار فروخت.

تهیه و تنظیم: هیئت تحریریه آریاسان

منابع:

www.zoomit.ir